Człowiek z buszu

Wczoraj. Dzwoni mój telefon. Stacjonarny, nieznany mi numer. Odbieram.
-Halo (imię i nazwisko+firma). Cześć, bo właściwie to przeszliśmy chyba kiedyś na Ty...
Ja-cisza-nic mi o tym "przejściu" nie wiadomo-zatkało mnie, jestem w szoku. Mój nowy dyrektor do mnie dzwonił. Właściwie to kolega prawie, bo znamy się z czasów kiedy pracowałam w poprzedniej firmie ;) Myślałam, że w związku z tym, że teraz stał się moim szefem to nasze stosunki staną się bardziej służbowe, ale skoro nie to tym lepiej :)
22 czerwca mam jechać na szkolenie i chciał mnie poinformować, że wysyła mi maila w tej sprawie. Najlepsze, że myślałam, że to słynne miasto jest gdzieś w miarę blisko, a okazało się, że to całkiem w drugą stronę-prawie 400km ;] Za co ja miałam 4 z geografii? :P

Znajomość kwitnie... Jest miło i sympatycznie jak już dawno nie było ;)
Już nie pamiętam kiedy ktoś się wobec mnie tak zachowywał...
W następny weekend przypada rocznica jak zostałam pie*dolnięta (porzucona znaczy), więc może już najwyższy czas na kogoś nowego?
Na razie weszłam w rolę jeża i jestem trochę nastroszona i zamknięta. Ciężko do mnie dotrzeć. Nie wiem czym to jest spowodowane. Chyba się trochę boję, bo już się w sumie trochę przyzwyczaiłam do bycia w pojedynkę, nikt nie daje mi powodów do płaczu. Jakoś mam nastawienie, że facet=problem. Może mi minie. Może minie mi zanim on się zdąży zniechęcić. Momentami jestem beznadziejna, zimna, żałosna tak bardzo, że aż sama siebie załamuję! W związku z tym ostatnio określam sama siebie tak jak w tytule ;]